Announcing: BahaiPrayers.net


More Books by Ridvan

1996-153BE
1997-154BE
1998-155BE
1999-156BE
2000-157BE
2001-158BE
2002-159BE
2003-160BE
2004-161BE
2005-162BE
2006-163BE
2007-164BE
2008-165BE
2009-166BE
2010-167BE
2011-168BE
2012-169BE
2013-170BE
2014-171BE
2015-172BE
2016-173BE
2017-174BE
2018-175BE
Free Interfaith Software

Web - Windows - iPhone








Ridvan : 2010-167BE
Allsherjarhús réttvísinnar
Ridvan 2010 / 167BE
Til bahá'ía um heim allan
Ástkæru vinir,

Með hjörtun full aðdáunar á fylgjendum Bahá'u'lláh er það okkur gleðiefni nú þegar

fagnaðarrík riḍván hátíðin gengur í garð að geta skýrt frá því, að á öllum meginlöndum er

tilskilinn fjöldi öflugra vaxtaráætlana í gangi sem þýðir að heimssamfélagið er komið yfir 1500

markið og markmið fimm ára áætlunarinnar eru þar með tryggð einu ári áður en henni lýkur. Við

lútum höfði í þakklæti til Guðs fyrir þetta undraverða afrek, þennan frækna sigur. Allir sem hafa

starfað á þessum vettvangi kunna að meta þá hylli sem Hann hefur veitt samfélagi sínu með því

að gefa því heilt ár til að styrkja mynstur útbreiðslu og treystingar sem nú er hvarvetna vel á veg

komið til að undirbúa þau verkefni sem bíða þess í næsta hnattræna átaksverkefni — áætlun sem

mun standa í fimm ár, hin fimmta í röðinni sem hefur það skýra markmið að efla

hópinngönguferlið.

Nú þegar við stöldrum við vegna þessa gleðilega tilefnis viljum við að það komi skýrt fram, að

það sem vekur stolt og þakklæti í hjörtum okkar er ekki svo mjög sá tölulegi árangur sem þið

hafið náð, jafn markverður sem hann þó er, heldur samspil þátta í þróun á dýpra menningarstigi

sem þessi afrek eru til vitnis um. Helst ber þar að nefna aukna hæfni sem við höfum séð hjá

vinunum þegar þeir ræða við aðra um andleg málefni og hve auðvelt þeim reynist að tala um

Bahá'u'lláh sjálfan og opinberun hans. Þeir hafa skilið vel þá staðreynd að kennsla er

grundvallarnauðsyn í lífi sem einkennist af gjafmildi.

Í nýlegum skilaboðum höfum við lýst gleði okkar yfir því að verða vitni að stöðugt hraðari takti

í kennslunni um allan heim. Þessi grunnskylda hins einstaka átrúanda hefur alltaf verið og verður

ávallt ómissandi þáttur í bahá’í líferni. Fimmtán hundruð öflugar vaxtaráætlanir hafa sýnt hve

hugrakkur og ákveðinn allur þorri átrúandanna er orðinn þegar þeir stíga út fyrir nánasta hring

fjölskyldu og vina, reiðubúnir til að láta hönd hins almiskunnsama leiða sig til næmra sálna hvar

sem þær er að finna. Jafnvel hógværasta mat gefur til kynna að nú taki tugir þúsunda þátt í

reglubundnum átaksverkefnum með það fyrir augum að stofna til vinskapar á grundvelli

sameiginlegs skilnings við þá sem áður var litið á sem ókunnugt fólk.

4 Í viðleitni sinni til að kynna meginatriði trúarinnar á einfaldan og ótvíræðan hátt hafa

átrúendurnir notið góðs af sýnidæmi í bók 6 Ruhi stofnunarinnar. Þar sem röksemdafærslan að

baki kynningunni er metin að verðleikum og menn sigrast á hvötinni til að breyta henni í formúlu

verður hún tilefni samræðna milli tveggja sálna—samræðna sem mótast af dýpt þess skilnings

sem hefur náðst og eðli tengslanna sem hafa myndast. Að því marki sem samræður þróast frá því

þær fyrst áttu sér stað og raunveruleg vinátta myndast getur bein kennsluviðleitni af þessu tagi

orðið hvati til varanlegrar andlegrar umbreytingar. Hvort fyrstu samskiptin við þessa nýju vini

leiða til þess að þeim sé boðið að skrá sig í bahá’í samfélagið eða taka þátt í einhverri starfsemi

þess skiptir ekki meginmáli. Mikilvægara er að sérhverri sál finnist hún vera velkomin til að

ganga til liðs við samfélagið, leggja fram sinn skerf til betra þjóðfélags og taka þannig fyrstu

skrefin á vegi þjónustu við mannkynið, sem strax í upphafi eða síðar meir getur leitt til

formlegrar skráningar.

Ekki ætti að vanmeta þýðingu þessarar þróunar. Þegar samfellt framkvæmdamynstur er fyrir

hendi í hverju umdæmi fyrir sig þarf að beina athyglinni að víðari útfærslu þess í samvinnu við

samverkamenn og kunningja, en á sama tíma þarf orkan að beinast að minni íbúahópum sem

hver um sig ætti að verða miðpunktur mikillar starfsemi. Í borgarumdæmi gæti slík

starfsemismiðja afmarkast af hverfinu eða næsta nágrenni; í strjálbýlu umdæmi gæti lítið þorp

verið góður félagslegur vettvangur í þessu skyni. Þeir sem þjóna í þessu umhverfi, bæði íbúarnir

sjálfir og kennarar í heimsókn, munu með réttu líta á starf sitt sem samfélagslega uppbyggingu.

Að setja merkimiða eins og „hús úr húsi“ (door to door) á kennsluviðleitni þeirra væri ekki

réttnefni á ferli sem leitast við að auka hæfni íbúanna til að taka stjórn á sínum andlega,

félagslega og vitsmunalega þroska, jafnvel þótt fyrstu samskiptin gætu falist í að koma á heimili

fólks án þess að gera boð á undan sér. Starfsemin sem knýr þetta ferli og sem nýir vinir eru

hvattir til að taka þátt í – fundir sem styrkja tilbeiðslu innan samfélagsins; kennsla sem nærir

viðkvæm hjörtu og hugi barnanna; hópar sem verða farvegir fyrir svellandi orku unglinganna;

námshringir sem eru öllum opnir og gera fólki af ýmsum bakgrunni kleift að þróast á

jafnréttisgrundvelli og kanna áhrif kenninganna á sitt eigið líf og líf samfélagsins—slíkri

starfsemi gæti vel þurft að halda uppi með aðstoð utan frá um tíma. Þess má hinsvegar vænta að

þátttakendum í þessari kjarnastarfsemi muni brátt fjölga fyrir tilstilli mannauðs úr sjálfu hverfinu

eða þorpinu—manna og kvenna sem væru þess óðfús að bæta efnislegar og andlegar aðstæður í

umhverfi sínu. Hrynjandi samfélagslífs ætti smám saman að koma í ljós í samræmi við hæfni

vaxandi kjarna einstaklinga sem eru helgaðir sýn Bahá'u'lláh á nýtt heimsskipulag.

Í þessu samhengi birtist móttækileikinn í vilja til að taka þátt í ferli þeirrar samfélagslegu

uppbyggingar sem kjarnastarfsemin kemur af stað. Í hverju umdæminu á fætur öðru þar sem

öflug vaxtaráætlun er nú í gangi bíður vinanna á árinu sem fer í hönd það verkefni að kenna í

einum eða fleiri móttækilegum samfélagshópum. Þeir nota beinu aðferðina við að útskýra

grundvallaratriði trúarinnar og finna þær sálir sem sem þrá að hrista af sér þá fjötra deyfðar og

sinnuleysis sem þjóðfélagið leggur á þær og vinna saman í hverfum og þorpum með ferli

sameiginlegrar umbreytingar að markmiði. Ef vinirnir halda þannig ótrauðir áfram í viðleitni

sinni til að læra um leiðir og aðferðir til samfélagslegrar uppbyggingar í litlum hópum erum við

vissir um að stór skref verða stigin áleiðis að markmiðum allsherjarþátttöku.

7 Til að mæta þessari áskorun verða átrúendurnir og stofnanirnar sem þjóna þeim að styrkja

þjálfunarferlið í umdæminu og fjölga umtalsvert innan marka þess þeim sem geta þjónað sem

leiðbeinendur í námshringjum. Viðurkenna ætti að tækifærið sem nú stendur vinunum opið til að

efla samfélagslíf í hverfum og þorpum, tækifæri sem einkennist af skýrum tilgangi, varð aðeins

mögulegt með þróun sem á síðasta áratug skipti sköpum á því sviði Bahá'í menningar sem snýr

að fræðslu.

Þegar við í desember 1995 mæltumst til stofnunar þjálfunarstofnana um allan heim var sú

aðferðafræði ríkjandi innan Bahá'í samfélagsins að aðstoða einstaka átrúendur við að dýpa

þekkingu sína á trúnni með því að halda öðru hvoru námskeið og kennslustundir sem stóðu

mismunandi lengi og fjölluðu um ýmis efni. Þessi aðferðafræði hafði fullnægt vel þörfum

vaxandi bahá’í heimssamfélags sem enn var lítið og snerist aðallega um landfræðilega útbreiðslu.

Við gerðum það samt ljóst þá að nálgast þyrfti nám á ritningunum á annan hátt og stefna bæri að

námi sem myndi senda mikinn fjölda inn á vettvang framkvæmda ef hópinngönguferlinu ætti að

miða marktækt áfram. Í þessu sambandi báðum við um að þjálfunarstofnanir veittu sívaxandi

liðsafla átrúenda stöðuga aðstoð í þjónustu þeirra við málstaðinn með því að gangast fyrir

námskeiðum sem myndu miðla þeirri þekkingu, innsæi og hæfni sem þörf er á til að framkvæma

þau mörgu verkefni sem tengjast hraðari úrbreiðslu og treystingu.

Að lesa rit trúarinnar og reyna að fá betri skilning á þýðingu hinnar stórfenglegu opinberunar

Bahá’u’lláh er skylda sem sérhver fylgjandi hans verður að rækja. Allir eru hvattir til að sökkva

sér í úthaf opinberunar hans og fá hlutdeild í þeim perlum viskunnar sem þar er að finna í

samræmi við hæfni sína og hneigðir. Í þessu ljósi var sú þróun eðlileg að svæðisbundin

fræðslunámskeið, vetrar- og sumarskólar og þó einkum skipulagðir atburðir þar sem einstakir

átrúendur sem höfðu þekkingu á ritunum gátu deilt með öðrum skilningi sínum á ákveðnum

málefnum, hafi orðið þýðingarmiklir þættir í Bahá'í lífinu. Líkt og sú venja að lesa daglega er

ómissandi hluti Bahá'í auðkenna, þannig munu þessar námsaðferðir lifa áfram í samfélaginu. En

skilningur á því hvað felst í opinberuninni, bæði hvað varðar einstaklingsvöxt og félagslegar

framfarir, eykst margfalt þegar nám og þjónusta fer saman. Á vettvangi þjónustunnar reynir á

þekkinguna, spurningar vakna þegar hafist er handa, og skilningur eykst stig af stigi. Í því

fræðslukerfi sem nú hefur verið efnt til í hverju landinu á fætur öðru—en meginþættir þess fela í

sér námshringinn, leiðbeinandann og námsefni Ruhi stofnunarinnar—hefur bahá’í

heimssamfélagið öðlast hæfni til að gera þúsundum, nei miljónum, kleift að lesa og nema

ritningar í litlum hópum í þeim skýra tilgangi að gera bahá’í kenningarnar að veruleika og hefja

starf trúarinnar upp á næsta stig sem er áframhaldandi útbreiðsla og treysting í stórum stíl.

Enginn skyldi vanmeta möguleikana sem þannig skapast. Öfl þjóðfélagsins í dag stuðla að

óvirkni og aðgerðarleysi. Löngun til að láta hafa ofan af fyrir sér er ræktuð frá barnæsku af sífellt

meiri atorku; upp vaxa kynslóðir sem eru fúsar að láta hvern þann leiða sig sem er nógu slyngur í

að höfða til yfirborðskenndra tilfinninga. Jafnvel í mörgum menntakerfum er farið með

nemendur eins og þeir séu hirslur hannaðar til að taka á móti upplýsingum. Það er gríðarlega

þýðingarmikið afrek að bahá’í heiminum hafi tekist að þróa menningu sem hvetur til hugarfars,

náms og verka þar sem allir telja sig ganga sameiginlega braut þjónustu—styðja hvern annan og

sækja fram í sameiningu, með virðingu fyrir þekkingunni sem hver og einn hefur fram að færa á

sérhverju gefnu andartaki og forðast þá tilhneigingu að skipta átrúendunum í hópa eins og

óupplýsta og dýpkaða . Og í þessu felst ómótstæðilegur aflvaki.

Nauðsynlegt er að gæði fræðsluferlisins sem ræktuð eru á sviði námshringsins aukist

merkjanlega á árinu sem fer í hönd svo að möguleikar íbúanna á svæðinu til að skapa slíkan

aflvaka verði að veruleika. Mikil ábyrgð fellur þeim í hlut sem hér eru í hlutverki leiðbeinenda.

Þeirra bíður sú áskorun að skapa umhverfið sem menn sjá fyrir sér í námshringjunum - umhverfi

sem stuðlar að andlegri eflingu einstaklinga sem munu líta á sig sem virka þátttakendur í sínu

eigin námi og forgöngumenn sem leggja sig stöðugt fram við að beita þekkingu til að umbreyta

einstaklingum og samfélagi. Ef þetta tekst ekki mun aflið sem nauðsynlegt er til að knýja

umbreytinguna ekki skapast, hversu margir námshringir sem stofnaðir eru í umdæminu.

Ef starf leiðbeinandans beinist að því að ná sífellt betri árangri verður að minnast þess að

frumábyrgðin fyrir þróun mannauðs á tilteknu svæði eða landi liggur hjá þjálfunarstofnuninni.

Meðan stofnunin reynir að auka fjölda þátttakenda, verður stofnunin sem heild – allt frá

stjórninni til umsjónarmanna á mismunandi sviðum og til leiðbeinenda í grasrótinni—að leggja

jafn ríka áherslu á heildarvirkni kerfisins því þegar allt kemur til alls er stöðug aukning í magni

háð aukningu í gæðum. Á umdæmissviði verður umsjónarmaðurinn að hafa bæði til að bera

framtakssemi og praktíska reynslu í viðleitni sinni til að fylgja þeim eftir sem þjóna sem

leiðbeinendur. Hann eða hún ætti að skipuleggja reglulega fundi fyrir þá til að hugleiða stöðu

sína og stefnu. Viðburðir sem eru skipulagðir til að endurtaka nám í þáttum sem eru valdir úr efni

frá stofnuninni geta stöku sinnum reynst hjálplegir ef þeir ala ekki á þörf fyrir stöðuga þjálfun.

Hæfni leiðbeinanda þróast stig af stigi þegar einstaklingurinn gengur inn á vettvang þjónustu og

aðstoðar aðra við að leggja sitt af mörkum í yfirstandandi röð hnattvíðra áætlana með því að fara

í gegnum námskeiðaröðina og framkvæma praktíska þætti hennar. Þegar menn og konur á

ýmsum aldri halda áfram í námskeiðaröðinni og ljúka hverju námskeiði fyrir sig með aðstoð

leiðbeinanda verða aðrir að vera tilbúnir til að fylgja þeim eftir í þjónustustarfi sem er í samræmi

við styrkleika þeirra og áhugasvið— þetta á sérstaklega við um umsjónarmenn sem bera ábyrgð á

barnakennslu, unglingahópum og námshringjum. Þessi þjónusta er meginforsenda þess að kerfið

dafni og blómgist. Það ætti að vera áframhaldandi markmið kröftugs lærdóms í sérhverju landi

næstu tólf mánuðina að tryggja að eðlilegur lífskraftur flæði í gegnum þetta kerfi.

Umhyggja fyrir andlegri menntun barna hefur lengi verið þáttur í menningu bahá’í

samfélagsins og leitt til tvennskonar samhliða veruleika. Annarsvegar var byggt á árangri bahá’ía

í Íran sem einkenndist aðallega af hæfni til að bjóða uppá kerfisbundna kennslu af einu stigi á

annað fyrir börn frá Bahá'í fjölskyldum, yfirleitt í þeim tilgangi að veita uppvaxandi kynslóðum

grundvallarþekkingu á sögu og kenningum trúarinnar. Í flestum heimshlutum hefur fjöldi þeirra

sem hafa notið gagns af slíkri kennslu verið tiltölulega lítill. Hinsvegar var reynsla sem kom í

ljós á svæðum þar sem skráningar í stórum stíl áttu sér stað, bæði í þéttbýli og strjálbýli. Sú

reynsla einkennist af víðtækara viðhorfi og náði til fleiri. En þótt börn frá allskonar heimilum

væri full áhuga á bahá’í kennslu og velkomin í hana kom ýmislegt í veg fyrir að kennslustundir

væru haldnar með tilskilinni reglu ár frá ári. Það gleður okkur mjög að sjá hvernig þessi

tvískipting, afleiðing sögulegra kringumstæðna, er byrjuð að hverfa þegar vinirnir sem fengið

hafa þjálfun á vegum þjálfunarstofnana hvarvetna bjóða upp á kerfisbundna kennslu sem er

öllum opin.

Byrjun sem lofar svo góðu þarf nú að stórefla. Í öllum umdæmum þar sem öflug vaxtaráætlun

er í gangi þarf að reyna að kerfisbinda enn frekar markmið andlegrar menntunar fyrir aukinn

fjölda barna frá fjölskyldum af ýmsum bakgrunni— en þetta er forsenda samfélagslegrar

uppbyggingar sem eflist og sækir í sig veðrið í hverfum og þorpum. Þetta er verkefni sem gerir

kröfur og útheimtir þolinmæði og samvinnu foreldra og stofnana. Ruhi stofnunin hefur þegar

verið beðin um að greiða fyrir áætlunum um að ljúka við námskeið fyrir þjálfun barnakennara á

ýmsum stigum, og tilsvarandi námsefni, sem mun hefjast með 5 eða 6 ára gömlum börnum og

halda áfram til 10 eða 11 ára aldurs til þess að brúa það bil sem nú er milli þess námsefnis sem er

fyrir hendi og námsbóka fyrir unglinga, eins og Andi trúar og væntanlegrar bókar sem ber nafnið

Afl heilags anda. Þessar bækur verða skýr bahá’í þáttur í kennslunni fyrir þennan aldurshóp.

Þegar þessi viðbótarnámskeið og námsefni eru tilbúin munu þjálfunarstofnanir í hverju landi geta

undirbúið þá kennara og umsjónarmenn sem þörf er á til að fara af stað með námskeiðskjarna

fyrir andlega menntun barna af einu stigi á annað. Í kringum þennan kjarna má skipuleggja aðra

þætti. Á meðan ættu þjálfunarstofnanirnar að gera sitt besta til að leggja kennurum til hæfilegt

efni til kennslu fyrir börn á ýmsum aldri úr því námsefni sem fyrir hendi er eins og þörf krefur.

Alþjóða kennslumiðstöðin hefur áunnið sér ævarandi þakkir okkar fyrir þann nauðsynlega

drifkraft sem hún lét í té til að tryggja að markmið fimm ára áætlunarinnar náðust svo fljótt. Í

kraftinum sem hún léði þessu heimsvíða verkefni, hve vel hún fylgdist með framförum á hverju

meginlandi og í nánu samstarfi hennar við álfuráðgjafana, sáum við bregða fyrir glampa af því

gífurlega afli sem býr í stjórnskipulaginu. Nú þegar kennslumiðstöðin beinir athygli sinni af

sama krafti að málum sem varða skilvirkni starfseminnar á umdæmissviði, mun hún án efa taka

framkvæmd Bahá'í barnakennslu til sérstakrar íhugunar. Við erum þess fullvissir að greining

hennar á þeirri reynslu sem fengist hefur í fáeinum völdum umdæmum sem búa við margskonar

félagslegan veruleika, muni á árinu sem fer í hönd, varpa ljósi á praktísk málefni sem gerir það

kleift að koma á fót reglulegri kennslu fyrir börn á öllum aldri í hverfum og þorpum.

Hröð útbreiðsla kennsluverkefna til andlegrar eflingar unglinga er enn eitt merkið um

menningarlegar framfarir bahá’í samfélagsins. Meðan nútímastraumar og stefnur bregða upp

mynd af þessum aldurshópi sem vandamáli, týndum í ólgusjó líkamlegra og tilfinningalegra

umbreytinga, óvirka og sjálfhverfa, þá gengur Bahá'í samfélagið—í nálgun sinni og málfari —í

þveröfuga átt. Í staðinn sér það fórnfýsi í unglingunum, næma réttlætiskennd, mikla löngun til að

fræðast um alheiminn og þrá til að stuðla að byggingu betri heims. Fjöldi frásagna þar sem

unglingar í löndum um allan heim lýsa því sem á hugann leitar þegar þeir taka þátt í kennslunni

bera vitni um gildi þessarar sýnar. Allt bendir til þess að kennslan höfði til vaxandi vitundar

þegar þeir rannsaka veruleika sem hjálpar þeim að greina muninn á uppbyggilegum og

eyðileggjandi öflum sem eru að verki í þjóðfélaginu, skilja áhrif þessara afla á hugsanir þeirra og

gerðir, skerpa andlegan skilning , örva og bæta tjáningarhæfni þeirra og styrkja siðferðilega

innviði sem munu koma þeim að gagni í lífinu. Á þessum aldri þegar brumandi vitsmunaleg,

andleg og líkamleg öfl verða þeim tiltæk fá þau í hendurnar verkfærin sem þau þurfa á að halda

til að berjast gegn öflunum sem vilja ræna þau sönnum einkennum sínum sem göfugar

mannverur sem starfa til góðs fyrir alla.

Í meiri hluta kennsluverkefnisins eru málefni rannsökuð frá bahá’í sjónarhorni en ekki

trúarlegrar uppfræðslu. Þetta hefur opnað leiðir til að færa kennsluna út til unglinga við ýmsar

ólíkar aðstæður. Í mörgum slíkum tilvikum fara þeir sem sjá um kennsluna fullir sjálfstrausts inn

á vettvang samfélagslegrar starfsemi og þar bíða þeirra ýmsar spurningar og möguleikar sem

skrifstofa efnahags- og félagslegrar þróunar í landinu helga fylgir eftir og raðar inn í

lærdómsferli sem er í gangi um allan heim. Nú þegar hefur sú þekking og reynsla sem fengist

hefur orðið til þess að nokkur umdæmi víða um heim hafa hvert um sig öðlast hæfni til að vera

með og viðhalda kennslu fyrir meira en eitt þúsund unglinga. Til að hjálpa öðrum að þróast hratt

í þessa átt er skrifstofan að setja upp kerfi lærdómssetra á öllum meginlöndum með aðstoð

sérþjálfaðs hóps átrúenda (handleiðara) en þetta kerfi verður hægt er að nota til að sjá

umsjónarmönnum frá mörgum tugum umdæma fyrir þjálfun. Þessir handleiðarar halda áfram að

styðja umsjónarmenn eftir að þeir snúa aftur til umdæma sinna og gera þeim kleift að skapa

andlegt umhverfi þar sem unglingakennslan getur fest sig í sessi.

Þótt framkvæmdamynstrið sé þegar ljóst mun frekari þekking áreiðanlega eflast á þessu sviði.

Aðeins hæfni Bahá'í samfélagsins getur takmarkað viðbrögðin við eftirspurn eftir

unglingakennslu í skólum og meðal borgaralegra hópa. Umdæmin sem í dag eru miðpunktur

öflugra vaxtaráætlana búa við margskonar kringumstæður, allt frá nokkrum dreifðum

unglingahópum til hópa þar sem fjöldinn er nógu mikill til að kalla eftir þjónustu dyggs

umsjónarmanns, sem gæti notið áframhaldandi stuðnings frá lærdómssetri. Til að tryggja að þessi

hæfni aukist allsstaðar í þessum fjölbreyttu umdæmum köllum við eftir því að stofnuð verði 32

lærdómssetur, sem taka skulu til starfa í lok núverandi áætlunar og hvert þeirra þjóni um 20

umdæmum með umsjónarmönnum í fullu starfi. Í öllum öðrum slíkum umdæmum ætti það að

vera forgangsmál á árinu sem fer í hönd að skapa hæfni til að bjóða upp á unglingakennslu og

Þróunin sem við höfum nefnt fram til þessa –aukin hæfni til að kenna trúna beint og hefja

markvissa umræðu um andleg málefni við fólk úr öllum þjóðfélagsstéttum, ný og árangursrík

nálgun sem tengir nám á ritningunum við framkvæmd, endurnýjun skuldbindingar til að veita

börnum í hverfum og þorpum andlega menntun með reglubundnum hætti og aukin áhrif

kennsluefnis sem innprentar unglingum tvennskonar siðferðislegan tilgang: að þróa meðfædda

getu sína og leggja sitt af mörkum til að breyta samfélaginu— allt þetta styrkist mjög af enn

annarri menningarþróun sem hefur víðtækar skírskotanir. Þessi þróun sameiginlegrar vitundar er

merkjanleg í vaxandi notkun orðsins „að fylgja” í samræðum vinanna. Þetta orð fær nýja

merkingu þegar það er tekið inn í sameiginlegan orðaforða bahá’í samfélagsins. Það merkir

mikilvæga styrkingu menningar þar sem lærdómur er aðferðafræðin, sem stuðlar að upplýstri

þátttöku æ fleira fólks í sameiginlegri viðleitni til að beita kenningum Bahá'u'lláh á uppbyggingu

guðlegrar siðmenningar sem Vörðurinn segir að sé meginhlutverk trúarinnar. Slík nálgun er í

mikilli mótsögn við andlega gjaldþrota og dauðvona aðferðir gamallar þjóðfélagsskipunar sem

svo oft reynir að virkja mannlega orku með yfirdrottnun, græðgi, sektarkennd eða

baktjaldamakki.

Í tengslum vinanna kemur þessi menningarþróun fram í gæðum samskiptanna þeirra á milli.

Lærdómur sem aðferðafræði krefst þess að allir sýni auðmýkt. Þá gleymir maðurinn sjálfum sér,

setur allt sitt traust á Guð, treystir á allsráðandi vald hans og er fullviss um óbrigðula aðstoð hans

vitandi að Hann og aðeins Hann getur breytt smáflugunni í örn, dropanum í takmarkalaust haf.

Og í slíku ástandi starfa sálirnar stöðugt saman og fyllast frekar gleði yfir framförum og þjónustu

annarra en sínum eigin verkum. Þannig beinast hugsanir þeirra ævinlega að því að aðstoða hverja

aðra við ná sífellt hærri hæðum þjónustu við málstað hans og svífa í heiði þekkingar hans. Þetta

er það sem við sjáum í núverandi starfsmynstri sem er að ljúkast upp um allan heim, undir umsjá

ungra sem aldinna, nýgræðinganna og hinna gamalreyndu sem starfa hlið við hlið.

Þessi þróun menningar hefur ekki aðeins áhrif á tengsl milli einstaklinga – áhrifanna verður

einnig vart í stjórnun málefna trúarinnar. Þar sem lærdómshugarfar er farið að einkenna

starfshætti samfélagsins, hafa vissar hliðar ákvarðanatöku sem tengjast útbreiðslu og styrkingu

verið færðar í hendur almennra átrúenda, sem gerir það að verkum að skipulagning og

framkvæmd tekur meira mið af raunverulegum aðstæðum. Umdæmissamkomur hafa verið

skapaðar sem sérstakur vettvangur fyrir þá sem taka þátt í verkefnum á umdæmissviði til að

koma saman öðru hvoru og taka ráð saman um stöðu mála í ljósi reynslu og leiðsagnar

stofnananna og til að ákveða næstu skref. Þjálfunarstofnunin hefur opnað svipaðan vettvang í því

skyni að þeir sem þjóna sem leiðbeinendur, barnakennarar og hvetjarar í unglingahópum í

umdæmi geti komið saman og haft samráð um reynslu sína. Nátengt þessu grasrótarsamráðsferli

er þjálfunarstofnunin og umdæmisnefndin ásamt aðstoðarráðgjöfunum sem í samskiptum sínum

skapa annað vettvang þar sem ákvarðanir varðandi vöxt eru teknar - í þessu tilviki á formlegri

hátt. Starf þessa kerfis á umdæmissviði er sprottið af aðkallandi málefnum og sýnir mikilvæg

einkenni Bahá'í stjórnskipunar: Líkt og lífvera hefur hún innbyggða hæfni til að finna lausn á

stöðugt flóknari starfsemi sem varða inniviði og ferli, tengsl og verksvið þegar hún þróast undir

leiðsögn Allsherjarhúss réttvísinnar.

Að stofnanir trúarinnar á öllum stigum – frá hinum svæðisbundnu til þjóðar- og álfuráða – ráði

við þennan stöðugt flóknari veruleika af sífellt meiri skarpskyggni er nauðsyn og jafnframt tákn

um stöðugan þroska þeirra. Tengsl sem þróast innan stjórnskipulagsins hafa gert það að verkum

að andlegu svæðisráðin eru að nálgast nýtt stig hvað varðar ábyrgð þeirra á því að útbreiða orð

Guðs, virkja krafta átrúendanna og móta umhverfi sem er andlega uppbyggilegt. Við höfum áður

útskýrt að þroska andlegra ráða er ekki hægt að meta á grundvelli reglulegra funda þeirra eða

skilvirkni starfseminnar einnar saman. Frekar ber að meta styrk þeirra að miklu leyti á lífsorku

hins andlega og félagslega lífs samfélagsins sem það þjónar—vaxandi samfélags sem býður

velkomið uppbyggilegt framlag þeirra sem eru formlega skráð í samfélagið jafnt sem þeirra sem

ekki eru það. Það er ánægjulegt að sjá að núverandi nálgun, aðferðir og tæki eru að opna

svæðisráðunum, jafnvel hinum nýmynduðu, leiðir til að uppfylla þessa ábyrgð þegar þau hefjast

handa um að tryggja að þörfum fimm ára áætlunarinnar sé mætt á fullnægjandi hátt á svæðum

þeirra. Rétt og eðlileg þátttaka ráðsins í áætluninni er að sönnu nauðsynleg öllum tilraunum til að

ná til stærri hópa – en það er í sjálfu sér forsendan fyrir að allir kraftar þess og hæfni geti komið í

ljós.

Það er vaxandi styrkur andlegu þjóðarráðanna sem gerir þá þróun mögulega sem við munum

örugglega sjá hjá andlegu svæðisráðunum á næstu árum. Hæfni þjóðarráðanna til að hugsa og

framkvæma á stefnumótandi hátt hefur greinilega aukist, sérstaklega þegar þau hafa lært að

greina samfélags- uppbyggingarferlið í grasrótinni á gleggri og skilvirkari hátt og veita því

aðstoð, fjármagn, uppörfun og ástríka leiðsögn eins og þörf er á. Í löndum þar sem aðstæður

krefjast þess hafa þau flutt nokkuð af ábyrgð sinni yfir til landshlutaráða,dreift þannig ábyrgðinni

af vissum stjórnsýslustörfum, aukið hæfni stofnana í lögsögu þeirra og stuðlað að þróaðri

samskiptum og víxlverkun. Það eru engar ýkjur að full þátttaka þjóðarráðanna hafði úrslitaáhrif á

lokaátakið til að ná markmiðum yfirstandandi áætlunar og við vonumst til að sjá frekari þróun í

þessa átt þegar þau í samráði við álfuráðgjafana gera stórátak á þeim mikilvægu og hraðfleygu

mánuðum sem fara í hönd til að undirbúa samfélög sín fyrir verkefni næstu fimm ára.

Það er engin spurning að þróun stofnunar álfuráðgjafanna er eitt af þýðingarmestu

framfaraskrefum sem voru stigin í bahá’í stjórnskipulaginu á síðasta áratug. Sú stofnun hafði

þegar náð framúrskarandi árangri þegar álfuráðgjafarnir og aðstoðarráðgjafarnir komu saman í

janúar 2001 í landinu helga á ráðstefnu í tilefni þess að alþjóðlega kennslumiðstöðin fékk aðsetur

til frambúðar á Karmelfjalli. Enginn efi er á því að orkan sem leystist úr læðingi við það tilefni

hefur knúið stofnunina hratt áfram. Þau áhrif sem álfuráðgjafarnir og aðstoðarráðgjafar þeirra

hafa haft á þróun áætlunarinnar sýnir að þeir hafa tekið sér sína réttu stöðu í framvarðarsveitinni

á vettvangi kennslunnar. Við erum vissir um að á næstu árum munu stofnanir stjórnskipulagsins

tengjast nánari samstarfsböndum þegar þær reyna, hver og ein í samræmi við vaxandi starfsemi

sína og ábyrgð, að efla lærdómsferlið sem er orðinn áberandi þáttur í starfsemi samfélagsins—

en slík efling er mest áríðandi í þeim umdæmum þar sem öflugar vaxtaráætlanir eru í gangi.

*

Opinberun Bahá'u'lláh er mikilfengleg. Hún kallar á djúptækar breytingar ekki aðeins á sviði

einstaklingsins heldur einnig í uppbyggingu þjóðfélagsins. „Er það ekki tilgangur sérhverrar

opinberunar“, segir Hann sjálfur, „að koma til leiðar umbreytingu á allri eðlisgerð mannkynsins,

umbreytingu sem birtast mun bæði hið ytra og hið innra og hafa áhrif á innra líf þess og ytri

aðstæður?“ Það starf sem heldur áfram í öllum heimshornum í dag er síðasta stigið í

áframhaldandi viðleitni bahá'ía til að skapa kjarna þeirrar dýrlegu siðmenningar sem er fólginn í

kenningum hans, en uppbygging slíkrar menningar er óendanlega flókið og risavaxið verkefni og

það mun taka mannkynið átakamiklar aldir að gera hana að veruleika. Það er ekki hægt að stytta

sér leið, engar forskriftir eru til. Aðeins þegar reynt er að fara eftir innsæi opinberunar hans, að

virkja vaxandi þekkingu mannkynsins, beita kenningum hans á vitrænan hátt á líf mannkynsins

og taka ráð saman um þær spurningar sem kunna að vakna mun nauðsynlegur lærdómur fást og

hæfni þróast.

Í þessu langtímaferli hæfnisbyggingar hefur Bahá'í samfélagið helgað nær einn og hálfan

áratug því verkefni að kerfisbinda reynslu sína á kennsluvettvanginum. Það hefur lært að opna

ákveðna starfsemi sífellt fleira fólki og halda útbreiðslu og treystingu gangandi. Allir eru

velkomnir í hlýjan faðm samfélagsins og fá endurnærandi skerf af lífgefandi boðskap

Bahá'u'lláh. Ekkert getur veitt meiri gleði en að sál sem þráir sannleikann finni athvarf í virki

mástaðarins og fái styrk frá sameinandi afli sáttmálans. Samt getur sérhver mannvera og allir

hópar einstaklinga hvort sem þeir tilheyra fylgjendum hans eða ekki, fengið innblástur úr

kenningum hans og notið gagns af hverjum þeim gimsteini visku og þekkingar sem hjálpar þeim

að takast á við áskoranir sem við blasa. Vissulega mun siðmenningin sem bíður mannkynsins

ekki nást með viðleitni bahá’í samfélagsins eins saman. Margir hópar og samtök, innblásin þeim

anda heimssamstöðu sem er óbein birting kenningar Bahá'u'lláh um meginreglu einingar

mannkyns, munu leggja sitt af mörkum til þeirrar siðmenningar sem mun spretta úr ólgu og

umróti nútíma þjóðfélags. Það ætti að vera öllum ljóst að hæfnin sem skapast í bahá‘í

samfélaginu í röð heimsvíðra áætlana gerir það sífellt betur í stakk búið til að ljá aðstoð sína við

margvíslegar og ólíkar víddir í uppbyggingu siðmenningar og opnar því ný svið lærdóms.

Í riḍván skilaboðunum 2008 gáfum við í skyn að þegar vinirnir halda áfram að starfa á

umdæmissviði muni þeir sogast æ lengra inn í líf þjóðfélagsins og standa andspænis þeirri

áskorun að færa ferli kerfisbundins lærdóms sem þeir eru uppteknir af inn á víðari svið

mannlegrar reynslu. Fjölþættur vefur samfélagslífs byrjar að myndast í sérhverju umdæmi þegar

sameiginleg tilbeiðsla ásamt umræðum í nánu heimilisumhverfi samtvinnast starfsemi sem veitir

öllum íbúunum andlega menntun—fullorðnum, ungu fólki og börnum. Samfélagsvitund eykst á

eðilegan hátt til dæmis þegar líflegar samræður verða milli foreldra um væntingar barna sinna og

unglingar taka frumkvæði að þjónustuverkefnum. Þegar mannauður í umdæmi er eitt sinn orðinn

nægur og vaxtarmynstrið vel á veg komið geta, og verða, samskipti samfélagsins við þjóðfélagið

að aukast. Á þessum þýðingarmiklu tímamótum í þróun áætlunarinnar þegar svo mörg umdæmi

nálgast slíkt stig virðist rétt og eðlilegt að vinirnir hvarvetna fari að hugleiða eðli þess framlags

sem vaxandi og þróttmikil samfélög þeirra munu leggja fram til efnislegra og andlegra framfara

þjóðfélagsins. Í þessu samhengi reynist vel að beina huganum að tveimur tengdum og

gagnkvæmum sviðum starfseminnar: þátttöku í félagslegum athöfnum og ríkjandi

þjóðfélagsumræðu.

Á síðustu áratugum hefur Bahá'í samfélagið öðlast mikla reynslu á þessum tveimur sviðum.

Það eru auðvitað margir bahá’íar sem taka persónulega þátt í félagslegum athöfnum og almennri

umræðu starfa sinna vegna. Fjöldi grasrótarhreyfinga sem eru innblásnar af kenningum

trúarinnar og starfa á svæðis- og þjóðarsviði vinna að þjóðfélags- og efnahagslegri þróun til

gagns fyrir þjóðir sínar. Undirstofnanir andlegra þjóðarráða leggja sitt af mörkum á ýmsan hátt

til að útbreiða hugmyndir sem stuðla að almennri velferð. Á alþjóðasviði vinna stofnanir eins og

Skrifstofa alþjóðlega bahá’í samfélagsins á vettvangi Sameinuðu þjóðanna svipað starf. Að því

marki sem nauðsynlegt er og æskilegt munu vinirnir sem starfa í grasrótinni notfæra sér þessa

reynslu og hæfni þegar þeir bregðast við áhyggjuefnum þjóðfélagsins í kringum þá.

Réttast er að skoða félagslegar athafnir eins og litróf sem spannar allt frá tiltölulega óformlegri

viðleitni einstaklinga eða lítilla hópa vina í takmarkaðan tíma til flókinna og háþróaðra áætlana

um efnahags- og félagslega þróun sem samtök, innblásin af bahá’í trúnni, takast á hendur. Hvað

sem umfangi þeirra líður leitast allar félagslegar athafnir við að beita kenningum og

meginreglum trúarinnar til úrbóta á einhverju sviði í félagslegu eða efnahagslegu lífi manna,

hversu hógvær sem sú viðleitni kann að vera. Slík viðleitni einkennist því af yfirlýstu áformi

þeirra að stuðla að efnislegri hagsæld og andlegri velferð íbúanna. Það er megináhersla bahá’í

kenninga að sú heimsmenning sem blasir við á sjóndeildarhring mannkynsins verði að mótast af

öflugu samhengi milli efnislegra og andlegra þarfa lífsins. Ljóst er að þessi hugsjón felur í sér

sterkar vísbendingar um eðli sérhverrar félagslegrar athafnar sem bahá’íar takast á hendur, hvert

sem umfang hennar eða áhrif eru. Þótt aðstæður breytist frá einu landi til annars og hugsanlega

frá einu umdæmi til annars, og kalli fram ýmiskonar viðleitni af hálfu vinanna, ættu allir að gera

sér grein fyrir ákveðnum grundvallarhugmyndum. Ein þeirra er að þekking er kjarni félagslegrar

tilvistar. Fáfræði sem ekki er reynt að vinna bug á er hörmulegasta mynd kúgunar; hún styrkir

marga múra fordóma sem standa í vegi fyrir þeirri einingu mannkynsins sem í senn er markmið

og starfsregla opinberunar Bahá'u'lláh. Aðgengi að þekkingu er réttur hvers manns og þátttaka í

sköpun hennar, beitingu og útbreiðslu er ábyrgð sem allir verða að axla í því volduga verkefni að

byggja upp farsæla heimssiðmenningu – hver og einn í samræmi við hæfileika sína og getu.

Réttlæti krefst allsherjarþátttöku. Þótt félagslegar athafnir geti falist í að útvega vörur og

þjónustu í einhverri mynd, ætti tilgangur þeirra fyrst og fremst að vera sá að skapa hæfni innan

ákveðins íbúahóps til að taka þátt í að byggja betri heim. Breyting á þjóðfélagsgerðinni er ekki

verkefni sem einn hópur framkvæmir til gagns fyrir einhvern annan. Umfang og flækjustig

félagslegra athafna verður að vera í samræmi við mannauðinn sem er tiltækur í þorpinu eða

hverfinu til að þær nái árangri. Best er því að viðleitnin hefjist með hógværum hætti og vaxi

eðlilega eftir því sem hæfni íbúanna eykst. Hæfni rís auðvitað til nýrra hæða þegar

forgöngumenn félagslegra breytinga læra að beita þáttum í opinberun Bahá'u'lláh og aðferðum

vísinda með áhrifaríkari hætti á sinn eigin félagslega veruleika. Þennan veruleika verða þeir að

reyna að skilja og skynja í samræmi við kenningar hans, sjá í náunga sínum ómetanlega

gimsteina og viðurkenna áhrif hins tvíþætta ferlis sameiningar og upplausnar á hjörtu og huga

jafnt sem þjóðfélagsgerðir.

Virk félagsleg athöfn verður til þess að efla þátttöku í umræðum þjóðfélagsins á sama hátt og

skilningur sem fæst með þátttöku í ákveðnum umræðum getur hjálpað til að skýra hugmyndir

sem móta félagslegar athafnir. Á umdæmissviði getur þátttaka í almennri umræðu jafnt falist í

einfaldri athöfn eins og að kynna bahá’í hugmyndir í hversdagslegu samtali og formlegra starfi

eins og að skrifa greinar og sækja fundi helgaða samfélagslegum málefnum—loftlagsbreytingum

og umhverfi, stjórnsýslu og mannréttindum svo fátt eitt sé nefnt. Það felur einnig í sér

merkingarbær samskipti við borgaralega hópa og svæðissamtök í þorpum og hverfum.

Í þessu sambandi teljum við nauðsynlegt að mæla varnaðarorð: Það er mikilvægt að allir

viðurkenni að gildi þátttöku í félagslegum athöfnum og almennri umræðu má ekki meta á

grundvelli getu til að fjölga skráningum og koma með nýja bahá’ía inn í samfélagið. Þótt

viðleitni á þessum tveimur sviðum, umræðu og athafna, geti vel orðið til þess að það fjölgi í

bahá’í samfélaginu er það ekki markmiðið. Einlægni í þessum efnum er knýjandi nauðsyn. Auk

þess ætti að gæta þess að ýkja ekki bahá’í reynsluna eða draga ótilhlýðilega athygli að átaki sem

er á byrjunarstigi, eins og kennsluverkefni til andlegar eflingar unglinga sem eðlilegast er að

þróist með sínum eigin hraða. Lykilorðið í öllum tilvikum er auðmýkt. Þegar vinirnir láta í ljósi

eldmóð og hrifningu á trúnni ættu þeir að varast að sýna yfirburðatilhneigingu sem vart er

sæmandi í þeirra eigin hópi, hvað þá undir öðrum kringumstæðum.

Þegar við lýsum fyrir ykkur þessum nýju tækifærum sem nú opnast á umdæmissviði erum við

ekki að biðja ykkur að breyta neinu varðandi núverandi stefnu ykkar. Né heldur ætti að ímynda

sér að þessi tækifæri séu nýir valkostir á vettvangi þjónustu sem keppi við útbreiðslu og

treystingarstarfið um takmörkuð fjárráð og orku samfélagsins. Á árinu sem fer í hönd ætti að

halda áfram að styrkja þjálfunarferlið og það mynstur í starfseminni sem það skapar. Kennslan

ætti að vera efst í huga sérhvers átrúanda. Ekki ætti að sækjast eftir frekari þátttöku í lífi

þjóðfélagsins of snemma. Það mun koma eðlilega eftir því sem vinirnir í sérhverju umdæmi

halda áfram að vinna samkvæmt áætluninni í ferli sem felur í sér framkvæmd, íhugun, samráð,

öflun þekkingar og lærdóminum sem af því er dreginn. Þátttaka í lífi þjóðfélagsins mun eflast

þegar hæfni samfélagsins til að hlúa að eigin vexti og viðhalda lífsorku hans eykst smámsaman.

Þessi þátttaka mun fara saman við viðleitnina til að efla og stækka samfélagið í þeim mæli sem

hún nýtir þætti hugmyndarammans sem stýrir yfirstandandi röð heimsáætlana. Og hún mun

stuðla að því að íbúarnir færast nær sýn Bahá'u'lláh á friðsælli og farsælli heimssiðmenningu í

þeim mæli sem þessir þættir eru notaðir á skapandi hátt á nýjum lærdómssviðum.

Kæru vinir: Hversu oft lýsti ekki meistarinn elskaði þeirri von sinni að hjörtu átrúendanna

myndu flóa yfir af ást hver til annars, að þeir myndu ekki virða nein mörk aðskilnaðar heldur líta

á allt mannkynið sem eina fjölskyldu. „Lítið ekki á neina sem framandi,“ er hvatning hans; „lítið

heldur á alla menn sem vini, því að erfitt er að finna ást og einingu ef þér festið sjónir á

framandleika.“ Öll sú þróun sem rakin er hér að ofan er, þegar öll kurl koma til grafar, ekki

annað en allsherjarást sem fæst með valdi heilags anda. Er það ekki ást Guðs sem brennir allar

blæjur framandleika og aðskilnaðar og bindur saman hjörtun í fullkominni einingu? Er það ekki

ást hans sem hvetur ykkur áfram á vettvangi þjónustu og gerir ykkur kleift að sjá í hverri sál

hæfileikann til að þekkja hann og tilbiðja? Eru þið ekki stálsett af þeirri vitneskju að hann þoldi

glaður þjáningafullt líf vegna ástar sinnar á mannkyninu? Lítið innan ykkar eigin raða, á kæra

bahá’í bræður ykkar og systur í Íran. Eru þau ekki dæmi um hugrekki sprottið af ást á Guði og

þrá til að þjóna honum? Ber ekki hæfileiki þeirra til að hefja sig yfir grimmilegustu og bitrustu

ofsóknir vitni um hæfileika milljóna og aftur milljóna af kúguðu fólki í heiminum til að rísa upp

og taka afgerandi þátt til að byggja ríki Guðs á jörðu? Haldið áfram, óbuguð af sundrandi

félagslegum öflum, og færið boðskap Bahá'u'lláh sálum sem bíða í sérhverju borgarhverfi, hverju

sveitaþorpi, í öllum heimshornum, laðið þær að samfélagi hans, samfélagi hins mesta nafns. Þið

hverfið aldrei úr hugum okkur og bænum og við munum halda áfram að biðja hinn almáttuga um

að styrkja ykkur með undursamlegri náð sinni.
Allsherjarhús réttvísinnar

Table of Contents: Albanian :Arabic :Belarusian :Bulgarian :Chinese_Simplified :Chinese_Traditional :Danish :Dutch :English :French :German :Hungarian :Íslenska :Italian :Japanese :Korean :Latvian :Norwegian :Persian :Polish :Portuguese :Romanian :Russian :Spanish :Swedish :Turkish :Ukrainian :